Μι

Το γράμμα μι είναι το δωδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην νέα και αρχαία ελληνική γλώσσα αντιστοιχεί με το έρρινο διχειλικό σύμφωνο /m/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [m] (μητέρα) είτε ως χειλοδοντικός [ɱ] (εμφανίζω) έναντι χειλοδοντικών συμφώνων. Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <μπ> που συμβολίζει το ηχηρό διχειλικό κλειστό φώνημα /b/ και φθόγγο. Προήλθε από το φοινικικό γράμμα μεμ <>, που στα φοινικικά σήμαινε νερό. Αποτέλεσε τη βάση για τα ομόγραφα λατινικά και κυριλικά γράμματα.

Λάμδα

Το γράμμα λάμδα είναι το ενδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό /l/ που

Πι

Το γράμμα πι είναι το δέκατο έκτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Τόσο στα νέα όσο και στα αρχαία ελληνικά συμβολίζει το άηχο διχειλικό

Κάππα

Το γράμμα κάππα είναι το δέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα αρχαία και νέα ελληνικά αντιστοιχεί με το άηχο υπερωικό κλειστό

Φι

Το φι είναι το εικοστό πρώτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην αρχαία ελληνική αναπαριστούσε το δασύ διχειλικό κλειστό σύμφωνο /ph

Ζήτα

Το γράμμα ζήτα είναι το έκτο γράμμα του νεότερου ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αντιστοιχεί με το ηχηρό φατνιακό τριβόμενο σύμφωνο

Νι

Το γράμμα νι είναι το δέκατο τρίτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αντιστοιχεί, είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα, με το έρρινο

Θήτα

Το γράμμα θήτα είναι το όγδοο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Στην αρχαία ελληνική συμβόλιζε το άηχο δασύ οδοντικό σύμφωνο /tʰ/ και τον

Χι

Το γράμμα χι είναι το εικοστό δεύτερο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα αρχαία ελληνικά συμβόλιζε το δασύ υπερωικό κλειστό φώνημα /kh/ ενώ

Ταυ

Το γράμμα ταυ είναι το δέκατο ένατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στη μονόγραφη και δίγραφη μορφή του <ττ> συμβολίζει το άηχο οδοντικό κλειστό

Κένεθ Άρμιτατζ

Ο Γουίλιαμ Κένεθ Άρμιτατζ ήταν Βρετανός γλύπτης, γνωστός για τα ημι-αφηρημένα μπρούντζινα έργα του